Zadaniem administracji publicznej jest między innymi ochrona infrastruktury krytycznej, a w przypadku jej naruszenia odtwarzanie i przywracanie do stanu pierwotnego (Ustawa z dnia 26 kwietnia 2007 r. o zarządzaniu kryzysowym, Art. 2.). Jednym z zasadniczych przedsięwzięć jest metodyczne przygotowanie planu ochrony infrastruktury krytycznej oraz sprawdzenie funkcjonowania przyjętych rozwiązań.
Ochrona infrastruktury krytycznej wymaga podejmowania przez państwo działań i aktywności na rzecz zwiększania odporności obiektów infrastruktury krytycznej i społeczeństwa na zagrożenia. Jednym ze sposobów jest wielopłaszczyznowa aktywność, wynikająca zarówno z przepisów prawa, jak i ta inicjowana oddolnie w wyniku pojawienia się potrzeb w tym zakresie. Dotyczy to zarówno operatorów infrastruktury krytycznej, jak również administracji niezespolonej.
Istotną zatem staje się potrzeba ciągłego doskonalenia organizacyjnych, technicznych i formalno-prawnych środków przeciwdziałania zakłóceniom funkcjonowania infrastruktury krytycznej danego systemu oraz umożliwiających jak najszybsze usuwanie skutków zdarzeń powodujących zakłócenia, a także zapewniających wznowienie przerwanej działalności.

Zagrożenia dla sprawnego funkcjonowania państwa i społeczeństwa mogą być skutkiem zakłóceń i zniszczeń kluczowych obiektów infrastruktury. Infrastruktura w czasie eksploatacji narażona jest na różne zjawiska wywołane działaniem sił natury lub człowieka. Na czas nie rozpoznane zagrożenia dla infrastruktury krytycznej powodują zakłócenia i zniszczenia a także niewydolność całych systemów od których zależy normalne funkcjonowanie społeczeństwa i państwa. Negatywne skutki zagrożeń dla infrastruktury oddziałują na bezpieczeństwo państwa i społeczeństwa. Mogą się przejawiać ofiarami w ludziach na dużą skalę, poważnym destabilizującym wpływem na gospodarkę, zagrożeniem środowiska, brakiem dostępu do podstawowych dóbr i usług, itp.
Szczególne zagrożenie niesie naruszenie systemów (obiektów) infrastruktury krytycznej zdefiniowanej przez ustawodawcę w art. 3 pkt 2 Ustawy o zarządzaniu kryzysowym, jako „systemy oraz wchodzące w ich skład powiązane ze sobą funkcjonalnie obiekty, w tym obiekty budowlane, urządzenia, instalacje, usługi kluczowe dla bezpieczeństwa państwa i jego obywateli oraz służące zapewnieniu sprawnego funkcjonowania organów administracji publicznej, a także instytucji i przedsiębiorców”.

Polskie Przygotowania Obronne dysponują odpowiednim zespołem ds. planowania ochrony infrastruktury krytycznej.

W tym obszarze realizowane są również specjalistyczne szkolenia. W szkoleniach poruszana jest w sposób kompleksowy problematyka zapewnienia bezpieczeństwa i ochrony obiektów, elementów, instalacji wchodzących w skład infrastruktury krytycznej przez właściwe w tej materii podmioty (gospodarz IK, operator IK, administracja publiczna). W tym zakresie podczas szkoleń poruszane są zagadnienia związane z definiowaniem zagrożeń dla IK, oceną ryzyka ich wystąpienia, metodyką opracowania i weryfikacji planów ochrony IK, itp.

Szkolenia obejmują zajęcia teoretyczne i praktyczne. Omawiamy teoretyczny plan ochrony infrastruktury krytycznej-wzór. W trakcie realizacji zagadnień teoretycznych uczestnicy zapoznani zostają ze spectrum zagadnień związanych z ochroną infrastruktury krytycznej, poczynając od podstaw prawnych, definiowania zagrożeń, metod oceny ryzyka, czy metodyki opracowania planów ochrony IK.
Zajęcia praktyczne prowadzone są w formie gier decyzyjnych z wykorzystaniem narzędzi IT. Uczestnicy szkolenia podejmują decyzje, które podlegają weryfikacji w trakcie szkolenia z wykorzystaniem dedykowanego oprogramowania. W zależności od przyjętego wariantu szkolenia gry decyzyjne mogą obejmować od kilku do kilkudziesięciu jednostek godzinowych.